Hayat insanı neden bu kadar yorar, biz neden kendimizi dünyanın kurtarıcısı sayarız. Soyunuruz işlere gücümüz yetsede yetmese de,üstümüze vazife olsada olamasa da. Sonra zamanla anlamsızlaşır hayat çünkü kimse size teşekkür etmemiştir. Kimse size,sizi iyi hissettiren bir tek cümle söylememiştir. Duyarsızlaşmaya başlarsınız önce çevrenize sonra çevrenizdekilere,zamanla kendi içinizde kendinize.
Duyguların yönettiği insan duygularını yitirince öylesine yaşamaya devam eder,ölesiye dek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder