Annen muhtemelen şu şeylerden hiç bahsetmedi. Ancak bu, onlarla yaşamadığı anlamına gelmiyor - hepsi.
Onu ağlattın ...
Hamile olduğunu öğrendiğinde ağladı. Seni doğurduğu gibi ağlamıştı. Seni ilk kez tuttuğunda ağlamıştı. Mutlulukla ağladı. Korkuyla ağlardı. Endişeyle ağladı. Ağladı çünkü senin için derin düşünüyor. Acını ve mutluluğunu hissetti ve fark ettin ya da etmedin, onu seninle paylaştı.
O son pasta parçasını istiyordu.
Ama o büyük gözlerle baktığını ve ağzını o küçücük dille yaladığını görünce yiyemedi. Küçük karnının onunkinden daha dolması için onu daha mutlu yapacağını biliyordu.
Acıttın.
Saçını çektiğinde canı yanardı; Kesmek imkansız olan keskin tırnaklarıyla onu yakaladığınızda canı yanardı; Süt içirirken biraz ısırdığında da incinirdi. Onun karnında tekmelediğinizde kaburgalarını yaraladınız; Karnında dokuz ay boyunca uzattın; Bu dünyaya girerken acı çektirmek için vücut sözleşmesini yaptın.
Hep korktu.
Gebe kaldığınız andan itibaren, sizi korumak için elinden gelen her şeyi yapardı. O senin annen ayın oldu. Yan kapıdaki küçük kız yanındakiler sizi tutmak istediğinde kızmak istemeyen kadındı, zihninde kimse sizi kendisi kadar güvende tutamazdı. Kalbi ilk ataklarınızda iki atımı atladı. Evde güvende olduğunuzdan emin olmak için gecikti ve sizi okulda görmek için erken kalktı. Her ayak parmağıyla ve az rastlantıda yakınlardı; O her kötü rüyada veya geç gece ateşinde senin yanında hazırdı. İyi olduğundan emin olmak için oradaydı.
Kusursuz olmadığını biliyordu.
O en kötü eleştirmenindir. Bütün kusurlarını bilir ve bazen onlar için kendinden nefret ederdi. Yine de, size geldiğinde kendisi için en zoru. O, mükemmel bir anne olmak istiyordu, yanlış bir şey yapmak istemiyordu - çünkü o insanlık yaptı, hatalar yaptı. Muhtemelen hala kendileri için kendini affetmeye çalışıyor. Bütün kalbiyle zamanında geri dönüp farklı şeyler yapmasını ister, ancak yapamaz, ona karşı nazik davranın ve nasıl yapacağını bildiği en iyi şeyi yaptığını bilin.
Uyurken seni izledi.
Gece 3: 00'e kadar uyurken sonunda uykuya dalacağına dua ediyordum. Seni söylediği gibi gözlerini açık tutmak zorundaydı ve sana "lütfen, uyuya kal" diye yalvaracaktı. Sonra, sonunda uyuduktan sonra sizi yatırırdı ve kısa bir süre için yorgunluğunuz kaybolurdu, başın yanındaki karanlık yüzünüze bakarken, onun için mutluluk olduğunun farkındaydı, aşınmış yüzüne , kolları ve ağrıyan gözlerine rağmen,
Senin gelişin dokuz aydan daha uzun sürdü.
Ona ihtiyacın vardı. Öyleydi. Temizlediği sırada seni tutmayı öğrenecekti; O yediğinde seni tutmayı öğrenecekti; Uyuduğu sırada seni tutacaktı, çünkü bazen yapabileceği tek yol buydu. Kolları yorulacaktı, sırtına zarar verecekti, ama sana yakın duruyordu, çünkü ona yakın olmak istedin. Seni tuttu, seni seviyordu, seni öptü ve seninle oynadı. Kollarında güvende hissettiniz; Onun kollarında mutluydun; Kollarında sevildiğini biliyordun, bu yüzden seni sık sık ve istediğin kadar tuttu.
Her ağladığında yüreği acıdı.
Çığlıkların gibi üzücü bir ses yoktu ya da gözlerin mükemmel yüzünüzde akan gözyaşları kadar korkunç değildi. Sizi ağlamasını engellemek için elinden gelen her şeyi yaptı ve gözyaşlarını durduramadığı zaman kalbi bir milyon küçük parçaya bölünecekti.
Seni ilk sıraya koydu.
Yemek yemeden, duşsuz ve uykusuz kaldı. Her zaman kendi ihtiyaçlarınıza kendine aittir. Bütün gün ihtiyaçlarınızı karşılamak için harcıyordu ve günün sonunda kendisi için hiçbir enerjisi kalmıyordu. Ama ertesi gün, uyanırdı ve tekrar tekrar ederdi, çünkü ona o kadar çok şey istemekteydin.
Her şeyi tekrar yapardı.
Annelik, herkesin yapabileceği en zor işlerden biridir ve sizi bazen çok sınırlarınıza götürecektir. Ağlarsın, incinirsin, denersen, başarısız olursan, çalışırsın ve öğrenirsin. Ancak, mümkün olduğunu düşündüğünüzden daha fazla sevinç yaşarsınız ve kalbinizden daha fazla sevgi hissedersiniz. Bütün acılar, üzüntü, geç gece ve erken sabahlardaki annenize verdiklerinize rağmen, hepsi sizin için tekrar yapardı, çünkü ona layıksınız. Bir dahaki sefer onu gördüğünde, annene teşekkür et demelisin; Onu sevdiğini ona bildir Birden fazla kez duysun.
